Ekstrakcja zęba to zabieg wykonywany w gabinecie stomatologa lub chirurga szczękowego. Jest to nic innego, jak usunięcie jednego lub kilku zębów, najczęściej pod znieczuleniem miejscowym, a w przypadku zabiegów chirurgii szczękowej, nierzadko pod pełną narkozą.
Czy można uniknąć ekstrakcji zęba
W dzisiejszych czasach medycyna stomatologiczna na takim poziomie, że odpowiednia profilaktyka pozwala uniknąć konieczności ekstracji zębów. Bywa jednak czasem tak, że ekstrakcja jest jedynym sensownym i możliwym rozwiązaniem. Powodem może być na przykład nieodwracalne zapalenie miazgi i tkanek twardych. Nie mam już wówczas możliwości leczenia protetycznego czy kanałowego. Taki ząb musi powinien być usunięty. Zdarza się również, że korzenie zęba są na tyle niedrożne albo pozostało za mało tkanek do jego odbudowy po wcześniejszym leczeniu kanałowym. Wtedy dentysta także zmuszony jest do ekstrakcji zęba.
Podobnym wskazaniem do wyrwania zęba są różne choroby dziąseł, czyli na przykład paradontoza. Jeśli zęby są rozchwiane i jest istnieje ryzyko ich samoistnego wypadnięcia, to stomatolog także zleci wyrwanie. Często ekstrakcji dokonuje się w trakcie leczenia ortodontycznego, na przykład przed założeniem aparatu na łuk zębowy. Zaleceniem może być wówczas brak miejsca dla zęba w szczęce i możliwość nachodzenia zębów na siebie. Wskazaniem do usunięcia ją także zęby, które uległy wcześniejszemu złamaniu, pękły w wyniku bójki czy wypadku samochodowego.
Czego możemy się spodziewać po ekstrakcji
Przed zabiegiem usunięcia zęba odczuwamy strach przed bólem, co jest w pełni zrozumiałe. Jednak nie ma obaw, gdyż zabieg jest niemal zawsze wykonywany w znieczuleniu miejscowym. Jeżeli nie czujemy się wystarczająco komfortowo i mamy obawy przed bólem, możemy poprosić o dodatkową dawkę leku. Przy zabiegu stosowane jest znieczulenie miejscowe w formie zastrzyku, wykonywane w dziąsło, tuż przy zębie przeznaczonym do wyrwania.
Podczas zabiegu stomatolog zrywa wiązadło otaczające ząb, po czym dokonuje jego rozchwiania i wyjmuje chory ząb z zębodołu. Następnie zębodół zostaje oczyszczony przy pomocy specjalnych narzędzi, tak by usunąć nie tylko pozostałości zęba, ale również wszystkie fragmenty kości wraz z ewentualnym stanem zapalnym. W oczyszczonym zębodole stomatolog zakłada gazik, który jest niezbędny do tamowania krwawienia.
Czasami w przypadku zębów trzonowych i tak zwanych zębów młodości konieczne jest usunięcie chirurgiczne, którego może podjąć się chirurg szczękowy. Dokonuje on tak zwanego dłutowania, czyli pełnego usunięcia kości otaczającej ząb. Rana po takim zabiegu i po usunięciu zęba zawsze jest zszyta i w odpowiedni sposób opatrzona.
Możliwe powikłania po ekstrakcji
Mimo, że ekstrakcja zęba jest jednym z najczęściej wykonywanych zabiegów przez stomatologów i chirurgów szczękowych, to czasem może wiązać się z pewnego rodzaju komplikacjami czy skutkami ubocznymi. Powikłania poekstrakcyjne mogą pojawić się zarówno w trakcie zabiegu, jak i po nim. Do najpowszechniejszych i najczęstszym problemów, które mogą trafić się podczas zabiegu, należą między innymi: złamanie kości, złamanie sąsiadującego zęba, uszkodzenie nerwów lub naczyń krwionośnych w pobliżu zęba, otwarcie zatoki szczękowej, wypadnięcie sąsiedniego zęba.
Tego rodzaju powikłania znacząco komplikują zabieg i mogą sprawić, że będzie trwał dużo dłużej. Tuż po zabiegu mogą pojawić się również takie dolegliwości, jak przedłużające się krwawienie lub suchy zębodół. Ta druga dolegliwość jest wyjątkowo niekomfortowa, gdyż wiąże się z ogromnym bólem, pojawiającym się od dwóch – czterech dniach po zabiegu. Może również pojawić się opuchlizna węzłów chłonnych. Jeżeli wystąpią tego typu objawy, to pacjent powinien zgłosić się do dentysty, który może zapisać silniejsze środki przeciwbólowe, najczęściej na receptę, a w razie potrzeby wskazaniem jest przepłukanie rany i ponowne jej opatrzenie.
Skutkiem ubocznym po ekstracji, który pojawia się po jakimś czasie, jest możliwe przesuwanie się zębów w zębodole, spowodowane powstałym ubytkiem. Dlatego już podczas zabiegu warto jest skonsultować ze stomatologiem wypełnienie powstałej luki pozębnej. Najczęściej polecana jest proteza częściowa, most dentystyczny lub implantu. Brak odpowiedniego uzupełnienia ubytku może spowodować rozchwianie pozostałych zębów.
